Աբրահամ Զենակացի
Ծնվել է Տայոց գավառի Զենակս գյուղում: Մասնակցել է Վարդանանց պատերազմին: 454թ. պարսից Հազկերտ արքայի հրամանով հայ նախարարների և հոգևորականների հետ տեղափոխվել է Պարսկաստանի Դենշապուհ քաղաք, ուր ենթարկվել է կրոնական հալածանքների և չարչարանքների, կտրվել են նրա ականջները, որից հետո աքսովրել է Ասորեստան։ Ասորեստանում 10 տարի ապրելուց հետո վերադարձել է Հայաստան և դարձել եպիսկոպոս։ Վարել է ճգնավորի կյանք։ Ասորերենից թարգմանել է Մարութայի «Վկայք Արևելից» աշխատությունը, որը 1921թ. տպագրվել է Վաղարշապատում։ Ըստ Թովմա Արծրունու՝ թողել է նաև «Վարդանանց պատմության» համառոտ շարադրանք, որից օգտվել է ինքը։ Մահացել է Վասպուրականի Հայոց Ձորում, թաղվել է իր անունով կոչվող Աբրահամու անապատում։