Ծնվել է Վրաստանի Շուլավեր գյուղում: 1880թ. ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը: 1898-1903թթ սովորել Դորպատի, Բեռլինի, Ենայի համալսարաններում։ Շուրջ 50 տարի զբաղվել է մանկավարժությամբ. 1904-07թթ դասավանդել է Ներսիսյան դպրոցում, տարբեր տարիների՝ Հայաստանի Կողբ գյուղում, Գանձակում, Թիֆլիսի Հովնանյան (Մարիամյան-Հովնանյան) օրիորդաց դպրոցում և այլուր։ 1896թ., հայկական դպրոցների փակման կապակցությամբ, ֆելիետոն է տպագրել «Արձագանք»-ում և, ցարական իշխանությունների հետապնդումից ազատվելու համար, անցել է Գերմանիա։ Նրա բանահավաքչական ու գրական գործունեության մեջ մեծ տեղ ունեն հեքիաթների, առակների մշակումները («Հեքիաթներ», 1892թ., «Ծովինար», 1893թ., «Շեն թագավորի աղջիկը», 1894թ., «Հողածին և անմեռ աշխարք», 1897թ., «Ազգային առակներ», 1907թ., ժողավածուներ ու առանձին գրքույկներ), նշանավոր գրական երկերի համառոտ վերապատումները («Սասունցի Հովնան», 1900թ., «Սիրելի հերոս», 1905թ.)։ Գրել է նաև պատմվածքներ ու զրույցներ, որոնցում օգտագործել է հայոց պատմությունից առնված նյութեր («Խուլ Խաչիկ», 1894թ., «Գալո Ափո», 1895թ., «Աստված չճանաչող», 1895թ., «Վարդանանց և Ղևոնդյանց մասին», 1910թ.)։ Կատարել է թարգմանություններ-փոխադրություններ՝ գերմաներենից (Հոֆման, «Ժամանակը՝ ոսկի», 1904թ., վեպ), ռուսերենից, ֆրանսերենից («Սրտաշահ բաներ», 1911թ., ժողովածու)։ «Եզոպոսի կյանքը» (1915թ.) Մաքսիմոս Պլանուդի «Եզոպոսի կենսագրությունը» աշխատության թարգմանություն-փոխադրությունն է։ Թողել է բանահյուսական, ազգագրական ու բանասիրական հարուստ ժառանգություն (անտիպ), որը պահպանվում է Ե.Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում և Երևանի Մ.Մաշտոցի անվան Մատենադարանում։ Մահացել է Թիֆլիսում: